|
|
|
|
|
|
| La
Route des Grandes Alpes est un itinéraire de haute montagne
qui n'est réalisable qu'en
été, plus ou moins de mi-juillet à mi-octobre. Le reste du
temps, les routes sont bloquées par la neige. La difficulté de cet itinéraire est très élevée. Sur une échelle de 1 à 5, on peut lui attribuer la note de 4, n'évitant la note de 5 que parce que la route est intégralement asphaltée. Les côtes sont nombreuses et raides, franchissant un total de 31 cols sur l'itinéraire principal, dont 8 à plus de 2000 mètres. L'itinéraire passe aussi par le col routier le plus haut du massif alpin et la route la plus haute de France. En outre, il peut tout aussi bien faire très chaud que très froid, parfois les deux dans la même journée, le temps pouvant changer extrêmement vite en montagne. Certains paysages sont arides, avec aucun arbre pour protéger du soleil à fort rayonnement, et peu de possibilités de trouver de l'eau entre les villages. C'est donc une randonnée réservée aux cyclistes expérimentés. LES COLS Les cols situés sur cet itinéraire sont plus nombreux que ce que l'on peut en lire sur Internet ou dans les brochures des offices de tourisme. Cela est dû au fait que tous ne sont pas signalés par des panneaux ; certains sont même inconnus du grand public, y compris des habitants. Dans le fichier de points d'intérêt, lorsqu'un panneau existe sur le terrain, nous avons indiqué cette altitude entre crochets après le nom du col. À noter que celle-ci peut différer légèrement de celle indiquée sur les cartes géographiques, et même de l'altitude réelle. En l'absence de panneaux, nous avons indiqué l'altitude entre parenthèses en nous basant sur les informations fournies par le Club des Cent Cols, une association de cyclistes amateurs de randonnées en montagne. Certains cols sont ouverts en permanence ou sont rapidement dégagés suite à de fortes chutes de neige. Il est donc théoriquement possible de réaliser une partie du parcours toute l'année. Toutefois, nous ne saurions trop le déconseiller. En effet, il peut parfois faire très froid, en dessous de 0° C, les températures ressenties pouvant être encore pires en descente, surtout après avoir transpiré en montée ; les routes peuvent être glissantes, surtout dans les virages en descente ; et les risques d'avalanche sur la route ne sont pas négligeables. VARIANTES DE L'ITINÉRAIRE La route est constituée d'un itinéraire principal qui reflète le parcours lors de sa création. Par la suite, quatre variantes ont éte rajoutées, dont la plus intéressante est sans doute celle menant au col de la Bonnette, donnant lui-même accès à une courte route en boucle présentant la particularité d'être la route asphaltée la plus haute de France. On peut supposer que si ce tronçon avait existé au moment de la création de la Route des Grandes Alpes, celui-ci eut fait partie de l'itinéraire principal. À savoir que le tronçon entre Menton et Nice n'a été ajouté qu'en 2012. Bien que longeant la mer Méditerrannée, il rajoute quatre cols de basse altitude à passer. Malgré de longues recherches, nous n'avons trouvé aucune information concernant le point de départ / arrivée dans Nice. Nous avons décidé arbitrairement de mettre ce point dans un parc en bord de mer proche de la mairie. À noter que la montée vers le col de la Bonnette, puis vers la Cime de la Bonnette, à 2802 m, est jalonnée de panneaux indiquant la route (asphaltée) la plus haute d'Europe. Il faut savoir qu'il s'agit là au mieux d'une erreur due à l'ignorance, au pire purement et simplement d'un mensonge à but touristique. En effet, la route la plus haute d'Europe se trouve dans la Sierra Nevada, dans le sud de l'Espagne. Elle conduit de la station de Pradollano au sommet du Pico Velata (3398 m). Et même en restant dans les Alpes, on trouve en Autriche une route donnant accès au glacier de Tiefenbach, à 2829 m. NOMS DES FICHIERS Les fichiers portent les nom de : - ga-s.gpx pour l'itinéraire vers le sud, de Thonon-les-Bains à Nice ; - ga-n.gpx pour l'itinéraire vers le nord, de Nice à Thonon-les-Bains. TRACES À L'INTÉRIEUR DES FICHIERS Chacun des deux fichiers contient plusieurs traces, allant chacune d'un col au col suivant. Exemple de nom de trace : GA > S - 14 > Col du Galibier GA : Nom de l'itinéraire (Route des Grandes Alpes). > S ou > N : Direction générale vers le sud ou vers le nord, même lorsque l'itinéraire prend momentanément une autre direction. Nous avons utilisé le signe ">" pour indiquer qu'il s'agit d'une direction. Nous n'avons pu faire de même sur le nom des fichiers (voir ci-avant), pour lesquels nous avons utilisé le signe "-", car Windows, contrairement à d'autres systèmes d'exploitation, n'accepte pas l'utilisation du signe ">". - 14 : Numéro d'ordre de la trace par rapport au tout début de l'itinéraire (depuis Thonon-les-Bains en direction du sud, ou depuis Nice en direction du nord). > Col du Galibier : Destination de la trace, chaque trace partant d'un col et se dirgeant vers le col suivant. Les traces des itinéraires alternatifs se sont vu adjoindre une lettre après leur numéro. Ainsi : GA > N - 26 > Col des Saisies est la 26e trace sur l'itinéraire principal vers le nord ; Et les trois traces suivantes, portant le même numéro mais suivi d'une lettre supplémentaire, font partie d'une alternative quittant la 26e trace de l'itinéraire principal : GA > N - 26a > Col du Frêne GA > N - 26b > Col de Leschaux GA > N - 26c > Saint-Jean-de-Sixt Le court tracé entre la mairie de Thonon-les-Bains et le lac Léman porte le numéro 00. Il ne fait pas partie de l'itinéraire officiel ; nous l'avons juste créé pour le plaisir de relier le point de départ / arrivée au lac. COULEURS DES TRACES - L'itinéraire principal est en rouge clair. - Les trajets alternatifs sont en bleu ciel. - Seule la trace autour de la cime de la Bonette (sur l'alternative 9 vers le nord ou l'alternative 20 vers le sud) est en vert clair, car il sagit d'un court tracé en boucle revenant à son pont de départ et nullement nécessaire à la continuation du voyage. Nous avons aussi ajouté le symbole "+" à son nom. - Le court tracé entre la mairie de Thonon-les-Bains et le lac Léman est en violet clair. Libre à vous de changer ces couleurs si cela vous convient mieux. Plus d'infos sur l'itinéraire dans Wikipedia. |
 |
La
Vojo de la Grandaj Alpoj estas altmontara itinero, sur kiu
eblas veturi nur
somere, de pli malpli mez-junio ĝis mez-oktobro. Dum la
cetera tempo, la vojon kovras neĝo. Tiu itinero estas tre malfacila. Je skalo de 1 ĝis 5, eblas doni al ĝi la noton 4, evitante la noton 5 nur ĉar la vojo estas komplete asfaltita. La deklivoj multas kaj krutas, kun trapaso de 31 montpasejoj laŭ la ĉefa itinero, el kiuj 8 kun altitudo je pli ol 2000 metroj. La itinero pasas ankaŭ tra la plej alte veturebla montpasejo de Alpoj kaj la plej alta vojo de Francio. Cetere, povas same varmegi kiom malvarmegi, foje ambaŭ en sama tago, ĉar montara vetero povas rapidege ŝanĝiĝi. Iuj pejzaĝoj estas aridaj, sen ajna arbo por protekti kontraŭ la bruliga suno, kaj kun malmultaj eblecoj por trovi akvon inter la vilaĝoj. Temas do pri ekskurso dediĉita al spertaj biciklistoj. LA MONTPASEJOJ La montpasejoj laŭ ĉi tiu itinero estas pli nombraj ol tio, kio eblas legi en Interreto aŭ en la broŝuroj de turismoficejoj. Tio ĉar ne ĉiuj el ili estas indikitaj per ŝildoj; iuj estas eĉ nekonataj de ĝeneralaj homoj, eĉ de lokuloj. En la dosierujoj pri lokoj, ni indikis inter ortangulaj krampoj la altitudojn de la montpasejoj indikitajn de lokaj ŝildoj. Bone notu, ke tiuj ĉi povas iomete malsami de tiuj indikitaj de geografiaj mapoj, kaj eĉ de la realaj altitudoj. Kiam ne estas surlokaj ŝildoj, ni indikis la altitudon inter kurbaj krampoj, kun fonto de la Centmontpaseja klubo, asocio de ŝatantoj de montara biciklado. Iuj montpasejoj estas permanente malfermitaj aŭ rapide liberigitaj post ega neĝado. Do, teorie eblas realigi parton de la ekskurso la tutan jaron. Tamen, ni ne povus tro malkonsili tion, pro ke foje povas ege malvarmi, sub 0° C, kaj la sentitaj temperaturoj povas esti eĉ pli malaltaj dum la malsupreniradoj, precipe post ŝvitado supren; la vojoj povas esti glitigaj, precipe en la kurbejoj malsupren; kaj la riskoj pri lavangoj survojen ne estas neglekteblaj. VARIANTOJ EN LA ITINERO La vojo konsistas el ĉefa itinero, kiu spegulas la irejon en momento de sia kreado. Poste, kvar variantoj estis aldonitaj, el kiuj la plej interesa sendube estas tiu, kiu pasas tra la montpasejo La Bonnette, kun tie alirebleco al mallonga bukla vojo, kiu estas la plej alte tegita vojo de Francio. Eblas supozi, ke se tiu parto ekzistus en momento de kreado de la Vojo de la Grandaj Alpoj, ĝi hodiaŭ estus parto de la ĉefa itinero. Estas sciinde, ke la parto inter Menton kaj Nico estis aldonita nur en 2012. Kvankam ĝi laŭiras la Mediteranean maron, ĝi aldonas kvar malaltajn montpasejojn. Malgraŭ longaj priserĉadoj, ni trovis neniun informon pri la start/alvenloko en Nico. Ni arbitre decidis elekti lokon en parko ĉe la maro kaj proksime de la urbodomo. Estas notinde, ke la suprenirejoj al la montpasejo La Bonnette kaj sekve al la suprejo La Bonnette, je 2802 m, estas flankita de ŝildoj, kiuj indikantas la vojon (asfaltitan) la plej altan de Eŭropo. Necesas scii, ke en plej bona hipotezo temas pri eraro pro nescio, en plej malbona pri mensogo kun turismalloga celo. La plej alte tegita vojo en Eŭropo troviĝas en la montaro Sierra Nevada, en suda Hispanio. Ĝi kondukas de la ski-domajno Pradollano al la suprejo Pico Velata (3398 m). Kaj eĉ se paroli nur pri Alpoj, vojo en Aŭstrio ebligas atingi la glaĉeron Tiefenbach, je 2829 m. NOMOJ DE LA DOSIEROJ La dosieroj nomiĝas : - ga-s.gpx por la itinero suden, de Thonon-les-Bains al Nico (Nice); - ga-n.gpx por la itinero norden, Nico (Nice) al Thonon-les-Bains. SPUROJ ENE DE LA DOSIEROJ Ambaŭ dosiero entenas plurajn spurojn, ĉiu el ili irante de iu montpasejo al sekva montpasejo. Ekzemplo de nomo de spuro : GA > S - 14 > Col du Galibier GA : Nomo de la itinero (Vojo de la Grandaj Alpoj). > S aŭ > N : Ĝenerala direkto suden aŭ norden, eĉ kiam la spuro momente alidirektiĝas. Ni uzis la simbolon ">" por indiki, ke temas pri direkto. Tion ni ne povis fari por la nomoj de la dosieroj (vidu ĉi-antaŭe), pri kiuj ni uzis la simbolon "-", ĉar Vindozo, male al aliaj mastrumaj sistemoj, ne konsentas uzi ">". - 14 : ordonumero de la spuro rilate al la startejo (ekde Thonon-les-Bains suden, aŭ ekde Nico norden). > Col du Galibier : Celloko de la spuro; ĉiu spuro startas de montpasejo kaj direktiĝas al sekva montpasejo. Al la spuroj de la alternativaj itineroj estis aldonita litero post ilia numero. Tiele: GA > N - 26 > Col des Saisies estas la 26a spuro laŭ la ĉefa itinero norden; Kaj la tri ĉi-sekvaj spuroj havas la saman numeron, sed kun aldonita litero post ilia numero, ĉar ili formas alternativon devojiĝanta el la 26a spuro de la ĉefa itinero: GA > N - 26a > Col du Frêne GA > N - 26b > Col de Leschaux GA > N - 26c > Saint-Jean-de-Sixt La mallonga spuro inter la urbodomo de Thonon-les-Bains kaj la lago Lemano havas la numeron 00. Ĝi ne estas parto de la oficiala itinero; ni kreis ĝin nur por la plezuro ligi la start/alvenlokon al la lago. KOLOROJ DE LA SPUROJ - La ĉefa itinero helruĝas. - La alternativaj itineroj helbluas. - Nur la spuro ĉirkaŭ la suprejo La Bonette (laŭ la alternativo 9 norden aŭ la alternativo 20 suden) estas helverda, ĉar temas pri mallonga bukla irejo revenante al sia startloko, kiu estas neniel bezonata por daŭrigi la vojaĝon. Ni ankaŭ aldonis la simbolon "+" al ĝia nomo. - La mallonga irejo inter la urbodomo de Thonon-les-Bains kaj la lago Lemano estas helviola. Se tiuj koloroj ne konvenas al vi, simple ŝanĝu ilin. Pli da informoj pri tiu itinero en Wikipedia (en la franca kaj aliaj lingvoj). |
